Hoe snel is dat wel niet gegaan?!
Ik kan het me niet beseffen, al 1 jaar lang mag ik Orlando mijn man noemen.
Onze trouwdag was niet spectaculair ofzo, maar wel ideaal voor ons. We zijn om 09:45 in het gemeentehuis getrouwd. Alleen onze getuigen met partners en de kinderen waren er bij. Ik had mijn (stief)broer Mike gevraagd als getuige en mijn lieve vriendin Kayleigh. Orlando had zijn beste vrienden gevraagd om te getuigen. Het was even proppen in het kleine kamertje maar het lukte!
Binnen 10 minuten waren we getrouwd en na de handtekeningen zetten stonden we dan als man en vrouw weer buiten. Best gek eigenlijk...
We hadden directe familie uitgenodigd om 14:00 voor een bakkie en stuk taart om het te vieren. Ik ben achteraf erg dankbaar dat we zo snel getrouwd zijn, want mijn vader heeft het nog mee mogen maken. Ook was het erg fijn dat de hele familie bij elkaar kon zitten zonder dat er ongemakkelijke momenten waren. Of nouja, geen momenten die ons op zijn gevallen. Toch heb ik het niet volledig als fijn ervaren omdat iedereen wat van ons wilde, we onze kinderen bijna niet vast hebben gehouden die dag en het bomvol in ons huisje was. We hadden de jongens hun speelkamer ook leeg gemaakt zodat mijn oom en zijn vrouw met mijn nichtje daar kon gaan zitten. De jongens en mijn nichtje schelen 1 maand dus de kleine meid vond die drukte niet zo fijn. Ik ben soms ook even naar boven gegaan voor wat rust. Zo leuk die sociale angsten!
In dit jaar dat we getrouwd zijn hebben we veel ups en downs gehad. We hebben gelukkig veel kunnen praten met elkaar.
We hebben samen afscheid moeten nemen van onze hamster Oxnard, dat was onze 1e pluizenbaby. Toen het afscheid van mijn vader en als klapper op de vuurpijl ook afscheid van onze hond Chico. Heel wat tranen dus wat we hebben gelaten. Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen en mooie momenten gehad in dat jaar. We hebben Chico mogen verwelkomen in het begin van het jaar. Drax kwam er bij en is er gelukkig nog. De 1e verjaardag van de jongens en ga zo maar door.
We hebben ruzies overwonnen, sorry gezegd en 1 ding weten we zeker.
We willen nog heeeeel lang van elkaar genieten en van ons gezinnetje.
Tot de volgende!
Reactie plaatsen
Reacties
Als eerst: GEFELICITEERD! Wat hebben jullie een hoop meegemaakt samen. Maakt de band tussen partners wel sterker merk ik! Kost alleen zo veel moeite dat vallen en steeds op moeten staan. Je verhaal is zo herkenbaar! Niet zo zeer de gebeurtenissen maar wel het gevoel waarmee alles gepaard gaat. Maar, uiteindelijk word je altijd sterker en na ellende komt ook een keer zonneschijn toch..? Dus alles heeft een silver lining 😘 Lekker genieten van elkaar nog even vandaag! kus, Aruna