Het is best wennen.
Inmiddels woon ik al bijna 2 jaar in het dorpje Stellendam op Goeree-Overflakkee.
Oorspronkelijk kom ik uit Dordrecht, ik ben daar geboren en getogen. Ik vind het zelf een hele fijne stad en heb dan ook vaak heimwee naar Dordt. Ook heb ik een tijdje in Zoetermeer gewoond, daar kon ik ook goed mijn draai vinden gelukkig.
Toen ik zwanger raakte van de jongens woonde ik op kamers in Dordrecht, niet de beste plek om je gezin te starten. Orlando woonde nog bij zijn moeder, al is dat toen op een avond eventjes fout gegaan en heeft hij 2 weken in noodopvang gezeten. Omdat hij daar zat kregen we urgentie en werd ons huidige huis aangeboden. Zonder twijfel hebben we het gelijk met beide handen aangepakt! Om heel eerlijk te zijn zag ik er wel tegenop om in een dorp te gaan wonen, maar je doet alles voor je kindjes. Je kan ze niet opvoeden zonder een dak boven hun hoofd.
In het begin heb ik me heel eenzaam gevoeld. Vrijwel alle familie woont in de randstad, dus vaak een bezoekje zat er niet echt in. Ik durfde haast de deur niet uit, want mijn angsten waren enorm verhoogd in deze nieuwe omgeving. Het geluk was dan weer wel dat de Plus letterlijk tegenover ons huis is. Dus daar hoefde ik niet ver voor te reizen.
Waar ik vooral aan moest wennen was de hoeveelheid mensen die bij je naar binnen kijken. In de stad was ik dat dus totaal niet gewend! Daar zijn mensen zo met zichzelf bezig dat ze dat niet doen denk ik.
In het begin voelde ik me er erg ongemakkelijk bij, vooral omdat ik nog niemand hier in de buurt kende. Ja, mijn schoonmoeder, de buurvrouw en wat vrienden van Orlando kon ik, maar verder niemand! Nu na die 2 jaar is mijn netwerk ietsjes groter geworden. Mensen kennen me inmiddels als "De vrouw van Orlando" of "De moeder van die tweeling" en recent is daar "Dat gekke mens van die blog" bij gekomen haha! Even zonder dollen, mijn blog wordt heel goed ontvangen in 't durp. Regelmatig dat Orlando of ikzelf aan worden gesproken door enthousiaste lezers. Dat geeft me echt een enorme boost moet ik zeggen! Mijn hart maakt telkens een klein sprongetje als iemand er over begint.
Voordelen van een dorp en de oplettendheid daar van is ook het sociale opvangnet. Laatst zag ik voorbij komen dat er wat dingen waren gesloopt bij mensen. Die kregen door de hulp van anderen weer vervangende spulletjes. Ook wij werden verrast door een lieve kaart, een boodschappenpakket wat plots voor de deur stond zonder iemand er bij en veel mensen die hulp aanbieden. Er komen dan ook regelmatig hier wat traantjes naar boven. Puur omdat de mensen zo lief zijn!
Misschien dat we ooit nog naar een stad verhuizen om dichter bij familie te wonen oid.
Maar voorlopig blijf ik lekker genieten hier in het knusse Stellendam.
Het dorp wat steeds meer mijn thuis aan het worden is.
Tot de volgende!
Reactie plaatsen
Reacties