Aandacht?

Probeer ik aandacht te vragen met mijn blogs?

Uhh.. nee.

Ik kreeg laatst via via te horen dat sommige mensen mijn blogs opvatten alsof ik aandacht zou willen vragen, bepaalde dingen zou verwachten van mensen oid. Nou, daar kan ik heel duidelijk over zijn. Dat is niet zo.

Ik verwacht niet eens dat mensen überhaupt mijn blogs lezen. Ja, ik schrijf over dingen die niet veel mensen bespreekbaar maken. Maar dat doe ik met 2 redenen. 

1. Het is mijn blog. Ik schrijf dit voor mijn eigen verwerking. Ik zit niet voor niks soms huilend achter mijn laptop sommige blogs te schrijven. Dit is mijn uitlaatklep.

2. Ik vind het prachtig om te zien hoe sommige dingen bespreekbaar gemaakt worden. Mensen die mij een berichtje sturen om me te bedanken dat ze zich niet meer alleen voelen, die zich herkennen in mijn verhalen maar niet goed weten wat ze er zelf mee aan moeten. 

Natuurlijk vind ik het hartstikke lief als mensen iets voor ons willen doen, maar dat is absoluut niet mijn doel of uitgangspunt! If anything voel ik me vrij vaak schuldig als mensen iets willen aanbieden. 

Ook probeer ik mijn blogs op wat voor manier dan ook een positieve draai te geven, want er is altijd wel een lichtpuntje. En als meerdere van mijn lezers het zo ervaren, stop dan met dat soort blogs te lezen zou ik zeggen. Ik schrijf ook vaak genoeg luchtige blogs dan adviseer ik die te lezen. Of sla ze allemaal over?

Het is namelijk geen verplichting om dit te lezen. In tegendeel juist!

Dus even kort samengevat:

Ik ben ik, ik mag er zijn en jij ook.

Dit is mijn blog, waar ik eerlijk ben over mentale problemen, vliegende sliertjes, mijn gezinsleven en de liefde voor de mensen om mij heen.

Hopelijk schept dit weer eventjes iets meer duidelijkheid.

Dikke knuffel!

Tot de volgende! (of niet)