Welkom terug op mijn blog lieve lezers.
Ik weet het, het is echt een flinke tijd terug sinds ik iets heb geschreven. Dat heeft er mee te maken dat ik nog steeds bezig ben met trauma's te verwerken. Ik heb ongeveer 2 weken terug een trauma voor het eerst na bijna 10 jaar uitgesproken. Het zwijgen was mij opgelegd en daar hield ik mij dan ook al die jaren aan. Maar dat is niet waar ik het over wil hebben!
Het is natuurlijk geen nieuws dat we in quarantaine zitten. Ik ben zelf dan ook al sinds het bekend werd gemaakt niet meer buiten geweest. Of nou ja, ik kom niet verder dan onze achtertuin of voor de deur. Want ik heb nou eenmaal ook kinderen die naar buiten willen om even hun energie kwijt te kunnen.
Dus, wat doen wij nou eigenlijk hele dagen? Nou...
Als het zonnetje lekker warm schijnt gaan we buiten met water spelen. Dat is echt by far de jongen hun favoriete activiteit! Het enige wat ik hoef te doen is een bak met water vullen (ik doe dat wel met lauwwarm water), wat watervast speelgoed er in en tada! Ze zijn de hele middag zoet. Het gaat dan ook altijd gepaard met keiharde schaterlachjes en hier en daar wat ruzie omdat ze dan hetzelfde speeltje willen.
Wat doen we nog meer?
We hebben onze tuin aangepakt. Dat was echt hard nodig! We hebben inmiddels de helft van de stenen er uit gehaald en willen daar een grasveld zaaien. De kids vonden het geweldig om ons te helpen. Mayon was in het beheer van stenen losmaken op zijn manier en Ace spitte alles even om. Maar mocht er nog iemand grond/aarde over hebben... Laat het me even weten! Want op zand gaat het helaas niet groeien.
Wat we ook hebben gedaan is...
Ons eerste echte paasontbijt als gezin! Vorig jaar aten de kids nog geen vast voedsel rond deze tijd. Normaal gaan we altijd met de hele familie bij mijn opa en oma brunchen en eieren zoeken. Maar helaas zat dat er niet in deze keer... Wel had mijn oom iets super leuks bedacht! Hij had in zijn tuin 10 eieren verstopt, daar foto's van gemaakt en die in de familie app gestuurd. Zo konden we toch nog eieren zoeken met zijn allen. De jongens hebben enorm genoten van het ontbijt, met name de croissantjes waren erg in trek bij ze!
Verder ben ik gewoon heel erg aan het genieten van mijn kinderen die veel te snel groeien. Ze zitten nu in een best lastige fase en met name Mayon heeft het even zwaar te voortduren met Ace die erg agressief naar hem is. Maar op de momenten dat ze lief met elkaar spelen en gelach het huis vult, dan smelt mijn hart.
Gisteren heb ik deze foto gemaakt en ik realiseer me steeds meer dat de jongens steeds minder baby worden. Over een paar maanden zijn het gewoon al peuters van 2 jaar! Het gaat zo ongelofelijk snel en ik ben zo dankbaar dat ik dit allemaal mee mag maken, hoe zwaar het me soms ook valt...
Ik zou het voor geen goud willen missen!
Tot de volgende!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een geweldige blog! Ik voelde gewoon een warm gevoel van binnen terwijl ik het las ❤️