Wat een jaar was dit...
Het was het jaar dat ik deze blog begon. Nog regelmatig (zelfs vandaag toevallig) word ik door mensen aangesproken over mijn blog. Het maakt me elke keer weer zo gelukkig en blij! Ik weet dat ik niet heel regelmatig meer schrijf, maar dat heeft ook zo zijn redenen.
Het was het jaar waarin Ace en Mayon hele grote sprongen maakten in hun ontwikkeling. Ze gingen van een paar woordjes kunnen zeggen, naar zinnetjes kunnen praten. Ze gingen van kruipen, naar los kunnen staan, naar lopen en nu zelfs al rennen en springen. Ze gingen van ledikant naar peuter bed. Van lief en schattige dreumesjes naar heerlijke peuterpubers die overal nee op zeggen. Dit jaar hebben ze geleerd dat ze ook iemand zijn op deze wereld en dat ze eigen keuzes mogen en willen maken. Dit jaar vierden ze ook hun 2e verjaardag.
Het was het jaar dat ik oude vriendschappen heb hersteld, nieuwe vrienden heb gemaakt en sommige mensen uit mijn leven heb zien gaan zonder enige reden. Maar ook voor die mensen blijft mijn hart open staan om terug te komen.
Het was het jaar dat ik mijn grootste trauma eindelijk heb durven delen met mijn familie en sommige vrienden, die mij ongelofelijk goed door een moeilijke periode hebben gesteund.
Het was het jaar dat ik verslaafd raakte aan Once Upon A Time (met dank aan mijn zusjes). Door die show ben ik ook fan geworden van Colin O'Donoghue. En door die geweldige man heb ik weer via Twitter een geweldige vriendschap opgebouwd met iemand.
Het was het jaar van een super leuke tuintjesmarkt in Stellendam.
Het was het jaar waarin ik weer enorm gegroeid ben als persoon.
Over het algemeen vond ik het een heel bizar jaar, niet alleen door de pandemie. Maar ook door alles wat er in mijn leven is gebeurd.
Ik wil jullie allemaal enorm bedanken voor het lezen van mijn blogs, voor de enorm lieve reacties die ik heb mogen ontvangen en hopelijk willen jullie met mij mee gaan naar een nieuw jaar!
Ik wens jullie al het geluk, gezondheid en liefde in de wereld!!!
Tot de volgende!
Reactie plaatsen
Reacties